Kierownik duchowy - guru, a może przyjaciel?
21 stycznia„Podobnie jak okręt, który posiada dobry ster, dociera bezpiecznie do portu, podobnie dusza, która posiada dobrego pasterza, łatwo do niego dociera chociażby popełniła błędy.”Św. Jan Klimak.
O kierownika duchowego miałam już dziesiątki pytań. Nie tylko w realnym świecie, ale kilka osób wysyłało mi zapytania o niego na blogowy fanpejdż.
O tym, że kierownik duchowy to
bezwzględny guru i że jest to niebezpieczna relacja oparta na manipulacji
słyszałam wiele razy. Spotkałam się też z opinią, że kierownik duchowy to
najlepszy przyjaciel. Przypatrzmy się bliżej tej – bądź co bądź – specyficznej relacji,
nierzadko budzącej niepokój.
Po co?
Przede wszystkim warto odpowiedzieć
sobie na pytanie dlaczego chcę „mieć” kierownika duchowego? Podstawowa rola kierownika duchowego
sprowadza się do towarzyszenia w życiu człowieka; oceny zaistniałych sytuacji z
boku – obiektywnie – i doradzenia możliwych rozwiązań. Nie jest to wyręczanie w
podejmowaniu decyzji. Kierownik duchowy naprowadza, proponuje, ale zawsze
decyzja ostateczna należy do nas. Dlatego
jeśli szukasz:
·
cudotwórcy,
który porozwiązuje Twoje życiowe problemy;
·
terapeuty,
który przeprowadzi ci psychoterapię (i to bezpłatnie);
·
eksperta
znającego odpowiedzi na wszystkie pytania z każdej dziedziny życia;
·
kumpla
do wypicia piwa i pójścia do kina, bo czujesz się samotny;
to muszę Cię rozczarować - nie
będzie to kierownik duchowy!
Relacja z kierownikiem duchowym
to tak naprawdę Twoja praca nad sobą pod okiem „nauczyciela”.
Jak go znaleźć?
Nie ma jednego skutecznego
sposobu na znalezienie kierownika duchowego. Najczęściej do zawiązania takiej
relacji dochodzi w trzech sytuacjach:
Sytuacja 1. Spowiedź. Na pewno miałeś lepsze i gorsze spowiedzi.
Byli spowiednicy, od których chciałeś uciec jak najszybciej, ale też tacy, z
którymi z chęcią spotkałbyś się po raz wtóry i bez problemu otworzył się na nich.
I właśnie, gdy ma miejsce ta druga sytuacja to dobry moment na „pozyskanie”
kierownika duchowego. Odpowiada Ci w jaki sposób spowiednik z Tobą rozmawia,
trafia w sedno z nauką, wychodzisz ze spowiedzi „zadowolony”? Chcesz, żeby
właśnie on był Twoim kierownikiem duchowym? Wystarczy teraz pragnienie Twojego
serca zwerbalizować czyli zapytać go czy się zgadza.
Sytuacja 2. Wypatrzony. Chodzisz do jednego lub kilku kościołów, w
których spotykasz wielu księży. Słuchasz mnóstwa kazań, uczestniczysz we Mszy
Świętej sprawowanej przez różnych kapłanów. Być może, któryś z nich szczególnie
sprawia wrażenie godnego zaufania, mądrego i rozmodlonego. Oczywiście – Twoje
„wrażenie”, może się zmienić po rozmowie z tym księdzem, dlatego polecam
najpierw pójść do niego porozmawiać (przy okazji np. zamawiania Mszy Świętej)
lub pójść do niego do spowiedzi, a dopiero po osobistym kontakcie jeśli Twoje
wrażenia okażą się słuszne – postępuj jak w sytuacji 1 (ostatnie zdanie).
Sytuacja 3. Z polecenia. Powszechnie wiadomo, jak cenne są
„znajomości”. Jak się okazuje, są dobre także w takiej nieoczywistej sytuacji
jak poszukiwanie kierownika duchowego. Popytaj znajomych, czy znają jakiegoś
księdza, który byłby odpowiedni do pełnienia roli kierownika duchowego. Jeśli
znajdzie się ktoś taki – wystarczy skontaktować się i umówić na pierwsze spotkanie,
na którym omówicie szczegóły.
Ważne! Pamiętaj, że „fantastyczny ksiądz” Twojej znajomej kuzynki, może okazać się 25 letnim neoprezbiterem, który fantastycznie gra na gitarze, ale niekoniecznie sprawdzi się w roli „kierownika duchowego”.
Ważne! Pamiętaj, że „fantastyczny ksiądz” Twojej znajomej kuzynki, może okazać się 25 letnim neoprezbiterem, który fantastycznie gra na gitarze, ale niekoniecznie sprawdzi się w roli „kierownika duchowego”.
Dwa w jednym: kierownik i spowiednik
Może być tak, że osoba kierownika
duchowego jest także osobą „stałego spowiednika”. Spotykamy się z księdzem,
raz na 2 tygodnie, czy raz na miesiąc na spowiedź i przy tej okazji rozmawiamy
na inne tematy dotyczące życia duchowego.
Czym różnią się te dwie role?
Spowiednik – związany jest stricte ze spowiedzią, a więc sakramentem.
Jest to osoba, której zwierzamy się z grzechów, a więc z tego, co powiedzieć
„musimy” (dla zachowania ważności sakramentu).
Kierownik duchowy – to osoba, której możemy, ale nie musimy mówić o
swoich grzechach. Zakres tematów poruszanych w rozmowach z kierownikiem jest
tak szeroki jak różne są nasze charaktery i życiorysy. Każdy może przyjść z
innym bagażem doświadczeń, zranień, dylematów. Warto też dodać, że na
kierownictwie nie zajmujemy się tylko słabościami. Poruszamy także kwestie
darów, sukcesów, planów na przyszłość, wiary, Pana Boga, modlitwy… Tutaj mówimy
to, co chcemy powiedzieć, mniej lub więcej. Tak naprawdę od nas zależy, na ile
chcemy się otworzyć przed kierownikiem duchowym.
Kierownik duchowy – wyłącznie ksiądz?
Wszystkie powyższe wskazania
dotyczą kierownika duchowego – księdza. Nie jest to jednak wymóg, ażeby to
właśnie kapłan był kierownikiem duchowym. Może to być inna osoba – konsekrowana
(siostra zakonna, brak zakonny) lub świecka (babcia, katecheta, znajomy).
Jednak ze względu na cechy jakie powinna posiadać sprowadza się najczęściej do
tego, że jest nią ksiądz (ewentualnie osoba konsekrowana). Osoba kierownika
duchowego powinna moim zdaniem:
- prowadzić głębokie życie duchowe; życie modlitewne;
- posiadać przygotowanie teologiczne; chodzi o coś więcej niż podstawy, aby w razie naszych wątpliwości, pytań mogła udzielić nam odpowiedzi (pamiętajmy jednak, że nikt nie wie wszystkiego poza Panem Bogiem;) );
- być dojrzała – na dojrzałość składa się: wiek, mądrość życiowa, chodzi o zachowanie schematu: uczeń – mistrz;
- mieć czas – aby była realna możliwość spotkania;
- chcieć – nie liczy się tylko to, że my chcemy, ale musimy uwzględnić, czy ta osoba chce być naszym kierownikiem duchowym (relacja pełna wolności).
Skąd mam wiedzieć, że to TEN?
Po owocach!
Trudno jest znaleźć dobrych
specjalistów. W kwestii kierownictwa duchowego także. Dlatego módl się o kierownika duchowego. Dopiero po pewnym czasie
pracy z kierownikiem będziemy w stanie stwierdzić, czy jesteśmy o krok bliżej
nieba, czy kilka kroków od niego dalej.
Powodzenia w szukaniu! Kto szuka znajduje – mówi Jezus (por. Mt 7,8).
Powodzenia w szukaniu! Kto szuka znajduje – mówi Jezus (por. Mt 7,8).
Jak to wygląda u mnie?
Żeby nie było, że mówię, o czymś co mnie zupełnie nie dotyczy, chcę podzielić się z Wami też informacją, że sama mam kierownika duchowego. Obecnego od blisko czterech lat. Mój kierownik duchowy jest - jak zapewne stali czytelnicy wiedzą - kapucynem. Z powodu odległości widujemy się raz na miesiąc/dwa miesiące. Poza tym jesteśmy w kontakcie.
Dzięki tej relacji stałam się na pewno dojrzalsza, bardziej odpowiedzialna (szczególnie w relacjach) i choć to takie niekonkretne określenie: lepsza :)
Jeżeli macie jakieś pytania
odnośnie kierownictwa duchowego – piszcie w komentarzach. Jeśli będę potrafiła, to chętnie odpowiem.
Ważna uwaga na koniec: kierownik
duchowy jest cenną pomocą w życiu, ale nie jest konieczny do zbawienia! ;)
2 komentarze
Fajny tekst - sprawa rozebrana na części pierwsze wydaje się łatwiejsza :) Sama korzystam z kierownictwa od 11 lat - teraz od 3 u o.Mateusza, jezuity. Warto, zdecydowanie!
OdpowiedzUsuńTo już jest nas dwie polecające kierownictwo ;)
UsuńDzięki za podzielenie się, pozdrawiam!